Όλες σχεδόν οι έγκυες γυναίκες θέτουν στον εαυτό τους, αλλά και στο περιβάλλον τους, το ερώτημα: Θα πονέσω πολύ;
Ο τοκετός είναι μια φυσική διαδικασία και όπως όλες οι φυσικές και φυσιολογικές λειτουργίες, δεν πονά, τουλάχιστον όχι τόσο όσο νομίζουμε. Επιπλέον ο πόνος είναι ένα υποκειμενικό σύμπτωμα. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον πόνο παρόλο που το ερέθισμα μπορεί να είναι το ίδιο.
Οι γυναίκες κατά κάποιο τρόπο έχουν «μάθει» να πονάνε στον τοκετό: Οι μητέρες και οι γιαγιάδες μας γεννούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες,χωρίς μέσα αναλγησίας. Σίγουρα δεν έχουν να διηγηθούν τις καλύτερες ιστορίες τοκετών. Επιπλέον, επειδή δεν είχαν καμία ενημέρωση για τη φυσιολογία του τοκετού, τον αντιμετώπιζαν με πολύ φόβο γεγονός που ούτως ή άλλως τις έκανε να πονέσουν. Ο φόβος πάντα πονάει. Επιπλέον η σιγουριά του ότι θα πονέσουν καλλιεργείται και από τις συζητήσεις με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους. Πάντα όταν μιλούν με κάποιον για τοκετό,κάπου μέσα στη συζήτηση θα αναφερθεί και η λέξη πόνος. Άρα άθελά τους έχουν συνδυάσει τον τοκετό με τον πόνο.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά πολύ. Οι σημερινές γυναίκες είναι πολύ μελετημένες, ψάχνουν, διαβάζουν, ενημερώνονται. Δε ντρέπονται να ρωτήσουν και να συζητήσουν με το γιατρό τους ο,τιδήποτε τις απασχολεί. Γεννούν σε οργανωμένα μαιευτήρια, έχουν κοντά τους το σύζυγό τους. Δίπλα τους είναι ο μαιευτήρας τους και η μαία τους κάθε στιγμή, ο παιδίατρος όταν με το καλό έρθει το μωράκι τους. Δεν είναι ποτέ μόνες τους! Αφήστε λοιπόν το φόβο στην άκρη και ζήστε το γεγονός όπως πραγματικά του αξίζει…
Φυσιολογία του πόνου
Οι συστολές, διεγείρουν τις νευρικές απολήξεις που βρίσκονται στη μήτρα και που είναι ευαίσθητες στον πόνο,με αποτέλεσμα αυτός να μεταβιβάζεται με νευρικές ίνες οι οποίες μεταφέρουν το ερέθισμα στο νωτιαίο μυελό και από εκεί στον εγκέφαλο. Ο πόνος γίνεται αισθητός στον υποθάλαμο και στο σημείο αυτό γίνεται η επεξεργασία του ερεθίσματος, δηλαδή η αναγνώριση,η εντόπιση και η ένταση και καθορίζεται η σωματική και ψυχολογική αντίδραση.
Κατά τη διαδρομή από το νωτιαίο μυελό στον εγκέφαλο, διεγείρονται ενδιάμεσοι νευρώνες οι οποίοι εκκρίνουν ανασταλτικούς νευροδιαβιβαστές του πόνου με αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντική μείωση της αίσθησης του.
Οι αναστολείς του πόνου είναι οι ενδορφίνες, τα φυσικά μας αναλγητικά. Είναι γενικά ορμόνες της αγάπης και παράγονται κατά τη σεξουαλική επαφή, το θηλασμό, τον τοκετό, την προσευχή, τη βύθιση σε νερό, το χορό.Η ευφορία που προκαλούν κατά τον τοκετό παίζει σημαντικό ρόλο στο δεσμό μεταξύ μητέρας-παιδιού.
Επισκληρίδιος
Είναι ένα είδος τοπικής νάρκωσης που σας γλιτώνει από τις ωδίνες του τοκετού και εξασφαλίζει αναλγησία επιτρέποντάς σας ταυτόχρονα να συμμετέχετε ενεργά στον τοκετό σας και να παρακολουθήσετε τον ερχομό του παιδιού σας, άσχετα αν θα γεννηθεί με κολπικό τοκετό ή τοκετό με καισαρική τομή.
